موبد خجسته میستری می نویسد:
«زردشتیان ساکن در شهرهای ایران در سال های پایانی دهه ی شصت (میلادی) میراث غنی مناسک دینی خود را با این ادعا که ساخته ی دست روحانیون دربار ساسانی برای پیشبرد اهداف خودشان بوده است، کنار گذاردند.
این طرز تفکر مخدوش، همراه با تلاش هایی برای هماهنگ ساختن باورها و شعایر دین زردشت با فرهنگ غالب اسلامی، موجب شده که طی دوره ای رهبران زردشتی در ایران تمام مناسک مربوط به آتش مقدس در آتشکده و اجرای بسیاری از دیگر شعایر دینی را منع کنند و به این ترتیب همه ی مناسک درونی والا به باد فراموشی سپرده شده است.
فرایند جذب باورها و شعایر اسلام و دین زردشت در یکدیگر ریشه دوانده است. در ایران، موبدان زردشتی پنج بار نیایش و تیمار آتش مقدس در روز را که در متون باستانی زردشتی بر آن تأکید شده است، دیگر دنبال نمی کنند.»
منبع:
سیری در ادیان جهان، سرویراستار: کریستوفر پارتریج، ترجمه: عبدالعلی براتی، تهران، ققنوس، چاپ دوم، 1392 ش، ص 282 ـ 283.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ